Liefde leert ons kijken met ons hart,
en niet met ons hoofd.
Zij kan ontroerd worden door wat zij leest
op het gezicht van de ander.
De liefde denkt niet in etiketten,
maar heeft een open oog
voor het unieke van ieder mens.
Liefde luistert achter de woorden
en hoort wat er eigenlijk
in het hart van de ander omgaat.
Zij beheerst de kunst van het zwijgen
om de ander niet te kwetsen.
Ook zwijgt zij omdat zij de ander
niet de fouten wil afnemen
die hij of zij als levensles nodig heeft.
De ware liefde verlangt er niet naar de ander te bezitten,
maar laat haar of hem juist vrij.
Liefde is je hart openen en kwetsbaar durven zijn.
Zo weeft de ware liefde draden van verbondenheid
van hart tot hart.
De liefde oordeelt niet,
maar is bescheiden en terughoudend.
Daarom kiest zij nooit voor meedogenloze eerlijkheid,
maar houdt zij rekening met wat het hart
van de ander aan kan en op dat moment nodig heeft.
De ware liefde spreekt daarom uit
wat de ander nodig heeft,
en niet wat wij zelf zo graag willen zeggen.
Liefde is niet zozeer geven en nog eens geven.
Zij weet dat het de hoogste gave is om de ander
toe te laten in je hart.
Meer dan wat ook heeft de ander vooral
onze aandacht nodig en een open hart
dat de ander omhult met respect en warmte.
Liefde weet ook hoe belangrijk het is
jezelf lief te hebben: wie zichzelf niet liefheeft,
kan net zo min van een ander houden.
De liefde weet grenzen te stellen en nee te zeggen
wanneer dat nodig is om bij jezelf te kunnen blijven.
Zij is dan ook in staat met respect en verwondering
naar zichzelf en naar de eigen levensgang te kijken.
De eigenlijke waarde van een mens
ligt in de kracht van zijn of haar liefde.
Liefde die zuiver en puur is, blijft …want wat ECHT is blijft bestaan
Vertrouw je daarom toe aan de liefde.
Stel je hart open voor haar,
en deel ervan aan wie maar ontvangen wil.
En weet: alleen de liefde is in staat de aarde
en de mensheid genezing te brengen.
Alleen zij.