Er liggen een paar jaren achter me waarin ik het verdriet/ zwaarte van de hele wereld op mijn schouders droeg, (on)bewust tot me nam, als ware het mijn eigen verdriet/ zwaarte….
En dat ik me niet alleen ermee vereenzelvigde maar tevens de illusie had andermans problemen op te kunnen lossen…
En wat een verademing is het voor mij, dat ik nu het verschil kan voelen tussen wat van de wereld is en wat van mijzelf.
Dat ik alleen maar het voorbeeld kan zijn voor die ander en dat een ieder zijn/haar eigen lessen heeft te leren, op een wijze die passend is voor die specifieke persoon.
Dat mijn eigen persoonlijkheid “vaste” vorm begint aan te nemen, zie ik als een teken van genezing, een teken van groei en een teken van meer en meer mijn eigen authenticiteit zijn.
De inhoud heeft kunnen rijpen in de jaren die achter me liggen met allemaal mooie en minder eenvoudige ervaringen.
Als ik mijn eigen boek over mijn leven lees, schrik ik wel eens van dat wat ik allemaal al mee maakte. Tegelijkertijd ben ik een beetje trots op hoe ik met al die ervaringen ben omgegaan. Geen slachtoffer zijn, geen projectie naar de ander, maar de verdieping aangaan en het helen in mijzelf.
Uiteindelijk moet je het zelf creëren (Selfcreation), ik zocht daarbij ook soms naar voor mij passende hulp. Dat proces heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Een rijpe vrouw, die als ervaringsdeskundige vele facetten van het leven kent, herkent, deelt, heelt en leeft.
Vooral dat laatste is mijn thema geworden: LEEF! Overleven heb ik veel gedaan. Voortbordurend op oude patronen was ik vaak niet eens bewust dat ik aan het overleven was. Nu voel ik mijn verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven, mijn eigen keuzes en durf ik te zijn wie ik nu ben….
Wetende dat ook dit weer tijdelijk is, want alles is constant in beweging. Aan mij de uitdaging en de kunst, om steeds opnieuw mijn eigen balans te vinden. Daarom heeft mijn persoonlijkheid geen “vaste” vorm….maar wel degelijk vorm! Want zonder vorm was ik grenzeloos en toen liep ik leeg.
Soms ben ik nog weleens grenzeloos….heel bewust zelfs!!! Grenzeloos verliefd op het leven met al haar facetten,
Grenzeloos dankbaar voor het helende werk wat ik mag doen, Grenzeloos mijzelf ZIJN.
Dymph Brauckmann; een niet veel voorkomende naam, die ik vanwege haar uniciteit inmiddels met trots draag!